-E bilirim, sin misin?

@bifeyza fotoğrafıdır.

°°
Ve kapılar kapansa, açılsa pencereler... Rüzgarın o hisli sesini işitebilsen goncalardan kanat açabileceksin. Kibrini uçursan göğe belki uçurtmaları sevebileceksin. Bi adım atsan en çok sen koşabileceksin. Gökyüzünün sonsuzluğunu keşfedebilsen küçüklüğünü ve acziyetini hissedebileceksin. En önemlisi de SİN olduğunun idrakine varabilsen sesimi duyabileceksin.

Bana gelince...

Küçük bir ceylanı kucaklayıp yaralarını sarabilirim, sevebilirim, anlayabilirim. Yol kenarlarındaki papatyalara gülümseyebilir mutlu olmak için bahaneler üretebilirim. Karşımdaki SİN'lere değer verebilir, sahiplenebilir hatta belki bocalayabilirim ama gerektiğinde sonsuza dek susabilir, bu dünyadaki iyiler için gidebilirim. Lağım kokan ağızlara gül kokuyormuş gibi bakabilir, cinayet işleyen elleri bir yedi beyza gibi kapılara sunabilirim. Günahsız değilim, hatasız hiç... Ama bir insanı hataları ile de kabullenebilirim. En önemlisi de affedebilirim...

Ve sen ey ins!

Seni doğuran ana, bağrına basan toprak... Hepsiyle sen.
Kalabalıklara aldırmayıp kalbini dinlesen, sessizliğinle işitsen sesimi... Yüreğinin kuytularına ninniler içirsen... Doyabilirsin mânâlara. Ve bir gün sözlerimi işitip beni anlayabilirsin. Belki o zaman ağlayabilirsin. En önemlisi de mısralara karışabilir, kavuşabilirsin mahşere değin... 

Ve gecenin sessizliği bürürken gözlerini,
prangalara vurduğun benliğimle yüreğin bir... Zincirlenen kim?
Hüznümün sözleri kendimden. Kelimelerimin gücü fazla haddinden.
Anlayana hikmet, anlamayana koca bir yankı.
Hatalarımın bedeli sinmiş mısralarıma ve sen... Gerçekten hissedersen...

Sin.

İ ş i t e c e k s i n . . .       -BS-



                                Bir kelebeğin ellerinden,
                                     küçük bir ceylanın gözlerine.

i t h a f e n.